Het is 17 mei 1971 als Paul McCartney RAM uitbrengt in de Verenigde Staten. Het is de tweede plaat die hij schrijft zonder jeugdvriend John Lennon. Toch heeft laatstgenoemde véél meer met het album te maken dan hij aanvankelijk denkt.Een anticlimax, dat is Pauls eerste soloalbum McCartney volgens veel critici. Ondanks het commerciële succes wordt de plaat in 1970 door verschillende media genadeloos afgemaakt. Op het album is nauwelijks een hint te horen van wat ooit The Beatles waren geweest. De meest kritische journalist moet toegeven dat Maybe I’m Amazed een ballad is zoals alleen Paul McCartney die kan schrijven, maar verder klinkt de plaat op dat moment voor velen als een ‘onaf slaapkamerproject’. George Harrison betreurt het zelfs publiekelijk dat Paul zichzelf heeft ‘geïsoleerd’ van muzikanten van zijn eigen kaliber.Another DayTegen die achtergrond, en die van een pijnlijke rechtszaak om het partnerschap met John Lennon, Ringo Starr en diezelfde Harrison te ontbinden, begint Paul in 1970 meteen maar aan zijn tweede plaat na The Beatles: RAM. Een soloalbum, maar wel eentje dat de boeken in zal gaan als een samenwerking met zijn vrouw Linda McCartney. De twee geliefden trekken naar de Verenigde Staten om topmuzikanten te vinden die McCartney's liedjes naar het hoogst mogelijke niveau moeten brengen. Onder meer toekomstig Wings-drummer Denny Seiwell komt op de auditie af. En ook het New York Philharmonic Orchestra wordt ingeschakeld. Niemand zal bij het horen van de plaat kunnen zeggen dat McCartney opnieuw een veredeld hobbyproject heeft afgeleverd. Hoewel Ringo na het uitkomen ervan beweert dat er ‘niet één goed liedje’ op het album staat. De drummer staat niet alleen in zijn kritiek: RAM wordt door veel mensen pas ver na de release als klassieker opgemerkt.In totaal werken McCartney & co een maand of zeven aan het album. Nog voor de plaat uitkomt heeft Sir Paul al een hit te pakken met Another Day. Een track die hij al heeft geschreven en uitgeprobeerd bij The Beatles. Het nummer behaalt de tweede plaats in Engeland en de vijfde in Amerika, maar belandt uiteindelijk niet op RAM. Toch zal de track er later nog wel mee in verband worden gebracht…We Can('t) Work It OutDat heeft alles te maken met John Lennon. Pauls voormalige Beatles-collega is tijdens het schrijfproces van RAM niet langer de muzikale kameraad van weleer. Het duo is in een hevige civiele en publieke strijd verwikkeld. Van we can work it out lijkt al even geen sprake meer. De strijd tussen de twee wordt op RAM zelfs voortgezet in de muziek: een hoogte- en dieptepunt tegelijk.Op openingstrack Too Many People richt McCartney zich opzichtig tot Lennon (en Yoko Ono) met zinnen als ‘Too many people preaching practices’ en ‘You took your lucky break and broke it in two’. John hoort bij het luisteren van het album zelfs nog meer verwijzingen naar zijn persoon dan McCartney er daadwerkelijk in heeft gestopt. Zo denkt hij onder meer dat afsluiter The Back Seat Of My Car (al uit 1969) over hem gaat. Een foto van twee vechtende kevers ('beetles') op de achterkant van de albumhoes versterkt zijn vermoedens. How Do You Sleep?Lennon laat de felle woorden van McCartney niet onbeantwoord. Op het album Imagine komt hij er uitgebreid op terug met het nummer How Do You Sleep?. Met venijnige zinnen als ‘The only thing you done was Yesterday / and since you’re gone you’re just (daar is 'ie) Another Day’ en ‘A pretty face may last a year or two / but pretty soon they'll see what you can do’ laat John weinig heel van zijn vroegere bandmaatje. De aanval is extra pijnlijk doordat ook George Harrison op de track meespeelt.Ook bij de albumuitgave van Imagine zit, net als bij RAM, een verwijzing naar de ander. In de hoes zit een gedrukte ansichtkaart met daarop een foto van Lennon die een parodie maakt op de albumcover van RAM. John vat op de foto niet een schaap bij de hoorns zoals Paul deed, maar een varken. Er volgt naderhand nog enige tijd modder over en weer, maar de kemphanen uit Liverpool leggen hun vechtscheiding vrij snel weer bij. De twee bellen geregeld, gaan bij elkaar op bezoek en nemen in 1974 zelfs weer hun instrumenten in de hand om met elkaar, en namen als Stevie Wonder en Harry Nilsson, te jammen. In 2018 vertelt Paul in The Howard Stern Show dat hij blij is dat hun onderlinge problemen al ruim voor de moord op John in 1980 waren opgelost: “Ik weet niet hoe ik daar anders mee had kunnen leven.”Foto: Paul McCartney/artwork
