Deze keer uit Martijns platenkast, een soundtrack die hij wat meer in de spotlight wil zien. Hij vindt de soundtrack van 'Paris, Texas' enorm divers, en het verhaal gaat dat het de favoriete film was van Kurt Cobain. Zelfs U2 liet zich erdoor inspireren bij het maken van hun klassieke album 'The Joshua Tree'.Een film zonder muziek is zoiets als koffie zonder bonen. Gewoon water dus. Smaakt nergens naar. Neem een spannende scène, haal het geluid weg, en er blijft niets van over. Het ‘never-let-go-Jack’ in ‘Titanic’ zonder aanzwellende violen? Je denkt al gauw ‘laat nou maar los, duurt lang’ en begint te gapen. Overigens: waar was de Titanic geweest zonder soundtrack? Vermoedelijk nog steeds op de bodem van de oceaan, maar je zou het gekweel van Celine Dion toch missen. Zoals ook de soundtracks van Quentin Tarantino altijd boordevol fijne obscure, ouwe liedjes staan. En waar George Baker een fijn zakcentje aan overhield.Maar de allerbeste soundtrack ooit vind ik dan denk ik toch die bij de film ‘Paris, Texas’. Een film van de Duitse regisseur Wim Wenders, die bijvoorbeeld ook ‘Million Dollar Hotel’ maakte, met muzikale bijdragen van onder andere U2. Voor ‘Paris, Texas’ vroeg hij Ry Cooder voor de soundtrack. Later zouden ze nog eens samenwerken bij 'Buena Vista Social Club’, een film over de zoektocht naar bejaarde Cubaanse helden die een revival op hun oude dag beleven. Maar dat telt niet – uiteraard was de muziek daarbij goed, daar ging het immers over.Oké, 'Paris, Texas' dus. Eigenlijk is de soundtrack gewoon 35 minuten lang het geluid van een slide guitar, maar al vanaf de eerste noten waan je je in de zinderende hitte van een woestijn. Je voelt het stof langs je benen schuren, waaraan je puntige cowboylaarzen blijkt te hebben. De rode aarde vertoont scheurtjes van droogte en hoog boven aan de strakblauwe hemel zweeft een condor, op zoek naar een prooi. Dan weet je dat je een goede soundtrack hebt: als je de beelden al voor je ziet, zonder de film zelf.Geen idee ook of mijn beeld klopt trouwens, want ik heb de film dus nog nooit gezien.
