Een paar dagen vóór de finale kroop Martijn achter zijn toetsenbordje om zijn absolute songfestival-act der acts te bespreken voor 'De Platenkastkeuze'. Dat er ook weleens wat moois voortkomt uit het evenement bewees Duncan Laurence zaterdag al, maar hij is niet de eerste.Het was de week van het songfestival. Meestal gaat het dan over van alles, behalve over muziek. Wel over: de jurk. Of dit jaar: het jasje, wat gemaakt is van meer dan honderd jaar oude Franse linnen lakens waar één geheel van is gemaakt. En de ontwerper. "De kwetsbaarheid van het nummer komt overeen met de vergankelijkheid van mijn collectie", ja dit gaat dus over hetzelfde jasje. Dan is er altijd wel wat gedoe over geaardheid, de locatie, de vraag wat Australië in godsnaam bij een Europese zangwedstrijd te zoeken heeft en of het sowieso niet allemaal doorgestoken kaart is. Want de Oost-Europese landen stemmen toch allemaal op elkaar, behalve Oekraïne en Rusland dan. En dan hebben we de draaiorgels, indianentooien, vrouwen met baard en meisjes die een kip nadoen nog niet eens gehad.Gelukkig zijn er de laatste jaren steeds meer uitzonderingen op de regel. Sinds Anouk zichzelf afvaardigde, The Common Linnets bijna wonnen en Douwe Bob en Waylon een dappere poging deden mogen we weer trots zijn op onze Nederlandse prestaties. Met de winst van Duncan Laurence dit jaar als absolute hoogtepunt. Zijn 'Arcade' was zelfs al een hit voordat we wisten of hij überhaupt een deuk in een pakje boter zou slaan, iets wat sinds Gerard Jolings 'Shangri-La' niet meer is voorgekomen.Maar alle songfestivaltoppers (behalve de Toppers zelf) ten spijt: dé songfestivalact aller songfestivalacts blijft natuurlijk ABBA. Geniaal hoe je van de plek waar Napoleon zijn grootste nederlaag leed zo’n vrolijk liedje weet te maken. En sowieso wist ABBA moeilijke onderwerpen licht verteerbaar te maken. "Money, money, money, must be funny,in the rich man’s world." Helemaal niet 'funny' natuurlijk, hoe de hardwerkende medemens moet kromliggen voor een paar rottige centen, terwijl volgevreten bankiers zichzelf nog een extra bonusje toebedelen. Maar als ABBA het zong dacht je al gauw: ach, zo erg is het allemaal niet. Normaal denk je bij een 'SOS' aan iemand in doodsnood en bij 'Chiquita' aan gekapte regenwouden waar geen bananenboom meer staat, maar zodra je het uit de mond van Agnetha, Benny, Björn of Anni-Frid hoort wordt het al snel een stuk draaglijker.Dus mochten we volgend jaar weer ouderwets ons 'Waterloo' vinden op het Songfestival: met een albumpje vol ABBA-hits ben je er al snel weer bovenop!Beeld: Martijn Muijs
