Vanavond staat oud-Dire Straits frontman Mark Knopfler in de Ziggo Dome. Een uitgelezen moment voor Veronica-dj Lindo om het te hebben over publieksparticipatie. Een live-opname van uitgerekend Dire Straits weet precies dat 'moment van herkenning' te pakken, waar Lindo op doelt.Weet je waarom ik live albums vaak zo goed vind? De energie die vrijkomt als het publiek een nummer herkent. Het mooiste is het als dat voor iedereen in de zaal of het stadion tegelijk gebeurt. Dat geeft me echt kippenvel! Laat me dat moment eens analyseren: de band zet een nummer in, soms met maar een paar instrumenten. De sfeer zit er goed in, want iedereen is enthousiast over het concert tot nu toe, maar het net ingezette nummer levert nog niet zoveel herkenning op in de zaal. Hier en daar wordt er wat meegeklapt, een enkeling fluit of roept iets.De weinige instrumenten sudderen rustig een aantal maten door, maar dan gebeurt er iets magisch. Dan ineens voegt de band dat éne instrument toe, met dat ene melodietje, waardoor we allemaal in één keer 'dat nummer' herkennen. In dit geval een saxofoon-riffje. Plots herkent het hele stadion het nummer en wil dat laten horen door te gaan juichen, allemaal tegelijk!Mooi ook om te merken dat er tussen het moment van herkennen en juichen een paar tienden van een seconde zit. Enerzijds omdat je hersenen het eerst even allemaal moeten verwerken en het juichen in laten zetten. Anderzijds omdat het gewoon even duurt, voordat het geluid van de saxofoon aan de andere kant van het stadion is én dat achterste gejuich weer terug bij het podium.
